SŁONECZNA SOSNA
Wyznawcy Słońca czczą i szanują przyrodę. Szczególne miejsce w tym świecie zajmują drzewa.
Drzewo to prastary symbol - drabina do nieba, oś świata, kolumna niebiańska. To axis mundi - energetyczne połączenie Ziemi z niebem i Słońcem.
W Indiach i Chinach dwanaście ptaków słonecznych zamieszkuje koronę Drzewa Świata. W epopei Gilgamesza Drzewa Życia i Prawdy rosły w Ogrodzie Słońca...
Drzewo pozostaje w harmonii ze wszystkimi czterema praelemantami: korzenie są w ziemi i czerpią wodę, korona zaś zanurzona jest w otchłani powietrznej, sięgając Słońca.
Jednym z najbardziej słonecznych drzew jest sosna.
To jedno z niewielu drzew, z którym można pracować także poza okresem wegetacyjnym, czyli zimą.
Sosna wykazuje niezwykłe powinowactwo do światła słonecznego. O zmierzchu w lasach mieszanych można zauważyć, że sosny najdłużej utrzymują w swych koronach słońce. Nie tylko igliwie, ale też kora sosny ma zdolność przyciągania słonecznego blasku.
W czym sosna może nam pomóc?
Sosna (rodzina Pinaceae Lindl.) to ponad 100 gatunków drzew występujących w strefie klimatu umiarkowanego. Słynie z żywicy, jadalnych nasion i znakomitego olejku eterycznego.
Mimo zimy możesz korzystać z pomocy sosny każdego dnia. Przez długie stulecia, a nawet tysiąclecia w dalekiej Azji panował zwyczaj rytualnego picia herbaty pod sosną. Znamy go już z okresu około 3000 r. p.n.e, z czasów cesarstwa Shennong. Jeszcze w XVI wieku praktykę tę uprawiali japońscy samurajowie.
Sosna ma też ważne miejsce w kulturze europejskiej. Jej żywica to łzy Pitys, czyli starogreckiej nimfy. Nimfy, zwane driadami, obficie zamieszkiwały greckie lasy i polany. Pan, bóg opiekuńczy lasów i pól, zakochał się właśnie w jednej z nimf imieniem Pitys. Zazdrosny o to bóg wiatru północnego, Boreasz, zrzucił Pitys ze skały. W miejscu śmierci nimfy wyrosła właśnie sosna.
Czcią obdarzali sosnę Słowianie jeszcze długi czas po chrystianizacji, a także Aztekowie i Majowie, uznający ją za drzewo bogów.
Największe sosny potrafią osiągnąć nawet 80 metrów wysokości (Pinus longaeva), a także żyć ponad 4500 (sic!) lat (Pinus longaeva).
Rola sosen w dendroterapii jest niezwykle ważna. To jedno z niewielu drzew, z którym można pracować także poza okresem wegetacyjnym, czyli zimą.
Sosna wykazuje niezwykłe powinowactwo do światła słonecznego. O zmierzchu w lasach mieszanych można zauważyć, że sosny najdłużej utrzymują w swych koronach światło słoneczne. Nie tylko igliwie, ale też kora sosny ma zdolność przyciągania słonecznego blasku.
Sosna jest symbolem życia; na drzewie sosny rosną kwiaty żeńskie i męskie, rozmnaża się ona płciowo i jest samopylna.
Gdy spojrzymy, jak niewielkie wymagania glebowe ma sosna i jaką ma moc odradzania się, widzimy też że jest symbolem wytrwałości i wytrzymałości.
Energia sosny wzmaga w człowieku siłę życiową, pozwala przejść łatwiej trudne okresy, pokonywać trudności, sprzyja stanowczości i pomaga podjąć decyzję. Na wyższym planie harmonizuje czakrę trzeciego oka, sprzyjając wglądowi wewnętrznemu, wyostrzeniu intuicji, jasnowidzeniu. Jest prastarym drzewem oświecenia.
Pomaga przełamać depresję, rezygnację, likwiduje myśli samobójcze. Napełnia żółtym, delikatnym a stanowczym światłem życia.
Sosnowy olejek eteryczny korzystnie oczyszcza mikroklimat, jonizując powietrze ujemnie. Leczy schorzenia górnych dróg oddechowych, zatok. Oczyszcza krew, dodaje energii, pobudza i odświeża. Wpływa też na podniesienia odporności, przeciwdziała przeziębieniom, chorobom gardła, katarom, zapaleniom spojówek.
Znajdź swoją sosnę, także zimą, i odwiedzaj ją regularnie, dziękując za jej dary.
https://pl-pl.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1733962796668485&id=171299512934829
https://www.facebook.com/dendroterapiapoznan/photos/a.170157956916092.1073741828.142618779670010/181790252419529/?type=3&theater
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz